Turnus rehabilitacyjny dla osób z chorobą Huntingtona i ich opiekunów 2024 r.
Przekaż procent swojego podatku na rzecz Polskiego Stowarzyszenia Choroby Huntingtona. Zobacz jakie to proste.
Budujemy bazę wiedzy o chorobie Huntingtona, zawiera informacje nt. dziedziczenia, diagnostyki, leczenia, życia z chorobą Huntingtona oraz troski o opiekunów chorych.
Wizyta - niezwykły dokument o spotkaniu pary przyjaciół. Marta jest dawną hippiską, Wojtek jest aktorem, tłumaczem i nauczycielem, który choruje na pląsawicę Huntingtona.
Zobacz co robimy. Sprawdź, jak Ty możesz pomóc realizować nasze cele.
Wybierz najlepszą dla siebie opcję.
Informacje o badanich naukowych w chorobie Huntingtona
Grupy Wsparcia dla osób dotkniętych chorobą Huntingtona
Dowiedz się więcej...
Choroba Huntingtona (HD - od ang. Huntington’s Disease), zwana też pląsawicą Huntingtona, jest rzadką, neurodegeneracyjną, warunkowaną genetycznie, dziedziczną chorobą mózgu.
Nazwa choroby pochodzi od George’a Huntington’a, amerykańskiego lekarza, który w 1872 roku dokładnie opisał tę chorobę. Jego opisy opierały się na obserwacjach osób z HD z rodzin, które zamieszkiwały w East Hampton, na Long Island, w stanie Nowy Jork, gdzie Huntington mieszkał i pracował jako lekarz. Był on pierwszą osobą, która zidentyfikowała sposób dziedziczenia HD.
HD spowodowana jest mutacją kodu genetycznego dla białka noszącego nazwę „huntingtyna” (Htt). Mutacja ta odpowiedzialna jest za zmienianie formy białka Htt, co prowadzi do obumarcia komórek nerwowych (neuronów) w niektórych obszarach mózgu.
Dokładny mechanizm powstawania choroby wciąż nie jest znany. Istnieją dwie hipotezy: po pierwsze, być może białko nie może spełniać swojej normalnej funkcji (utrata funkcji). Druga hipoteza mówi o tym, że białko może być toksyczne dla komórek nerwowych (uzyskanie funkcji).
Niektóre funkcje mózgu odpowiedzialne za poruszanie się, myślenie i mówienie, stopniowo pogarszają się, ponieważ dochodzi do uszkodzenia i obumarcia bardzo ważnych komórek nerwowych. Obszar mózgu, w którym zachodzą największe zmiany w przebiegu HD to prążkowie, będące strukturą złożoną z jąder podstawnych, które znajdują się w środkowej części mózgu; prążkowie dzieli się na dwie główne części jądro ogoniaste i skorupę. Prążkowie jest przede wszystkim odpowiedzialne za planowanie i kontrolowanie ruchów, ale bierze również udział w procesach kognitywnych (myślenie). W późniejszych stadiach choroby dochodzi do utraty kory mózgowej (istoty szarej w najbardziej zewnętrznych warstwach mózgu), co prowadzi do zaburzenia funkcji poznawczych. Ogólnie rzecz biorąc, choroba Huntingtona powoduje atrofię (zanik) całego mózgu.
U większości osób objawy występują w wieku średnim, pomiędzy 35 a 55 rokiem życia. U około 10% osób objawy choroby pojawiają się przed 20 rokiem życia (tzw. młodzieńcza postać HD), a u kolejnych 10% po 55 roku życia. Rzadziej, objawy mogą wystąpić przed 10 rokiem życia (dziecięca postać HD).
Choroba Huntingtona jest chorobą śmiertelną, która rozwija się stopniowo i bezustannie. Średni okres trwania choroby to 15 - 20 lat, ale może on się różnić w odniesieniu do poszczególnych osób.
Śmierć osób cierpiących na chorobę Huntingtona nie jest spowodowana bezpośrednio tą chorobą. Jest to wynik problemów medycznych, które pojawiają się na skutek osłabienia organizmu, zwłaszcza z powodu krztuszenia, infekcji (takich jak zapalenie płuc) czy też niewydolności serca.
Jeśli podejrzewasz, że możesz chorować na chorobę Huntingtona skontaktuj się ze specjalistą od tej choroby (zazwyczaj neurologiem), aby przeprowadzić badania diagnostyczne.
Choroba Huntingtona jest chorobą rzadką, która dotyczy jednej na 10 tys. osób w większości krajów europejskich. Na przykład, w Niemczech na chorobę Huntingtona cierpi około 10 tys. osób, a 50 tys. jest w grupie ryzyka odziedziczenia genu odpowiedzialnego za HD, ponieważ ich rodzic cierpi lub cierpiał na chorobę Huntingtona. Ryzyko odziedziczenia i zachorowania na chorobę Huntingtona jest równe wśród kobiet, jak i mężczyzn.
HD może wystąpić bez względu na przynależność do grupy etnicznej, ale występuje powszechniej wśród osób pochodzenia europejskiego. Występowanie choroby Huntingtona w krajach, gdzie ludność wywodzi się z Europy (np. w USA, Kanadzie i Australii) jest podobne jak w Europie. W USA około 30 tys. osób cierpi na HD, a 150 tys. jest w grupie ryzyka zachorowania. HD występuje rzadziej w krajach azjatyckich i afrykańskich, gdzie występowanie szacuje się na jedną osobę na milion. W tych krajach jednak nie przeprowadzono jak dotąd dokładnych badań, z wyjątkiem Japonii, gdzie zostało dokładnie udokumentowane to, iż jest tam mniej przypadków zachorowań na HD.
Opracowanie: EHDN, Tłumaczenie: Anna Broniarek
Sprawdź, jak możesz pomóc osobom dotkniętym chorobą Huntingtona
HDBuzz! Informacje o badanich naukowych w chorobie Huntingtona
Ta strona używa plików Cookies. Dowiedz się więcej o celu ich używania i możliwości zmiany ustawień Cookies w przeglądarce. Czytaj więcej...